Drukke tijden

Het zijn hier drukke tijden (geweest). De verhuis op zich was al zwaar genoeg en is natuurlijk nog niet helemaal verteerd. En toen kwamen de ziektekiemen. Eerst werd Manlief geveld, toen Kapoenie en als laatste vond de buikgriep ook haar weg naar mijn maag. Alsof dat nog niet genoeg was, liep de buikgriep in één keer door naar een serieuze maagontsteking. Tot slot van rekening kreeg Kapoenie nog een virus met heel hoge koorts en meteen daarop een oorontsteking. En dus mocht mama  (slap van de maagontsteking) een weekje op Kapoenie passen die toch beter eerst helemaal uitziekte aldus de dokter.

Allé, om een lang verhaal kort te maken: het waren zware tijden die mijn arme lijf teisterden. Nu zijn we allemaal genezen, komt de lente af en toe al eens piepen en krijgen we eindelijk een héél klein beetje controle over verhuisdozen en kasten die nog in elkaar moeten gezet worden.

 

 

En dat controle krijgen gaat waarschijnlijk een pak trager dan bij andere mensen vermoed ik. Manlief met een zware job, kapoenie en een mama met CVS, het is geen ideale combinatie om na een verhuis alles snel op zijn effen te krijgen. Maar òns stoort het niet al te erg en de mensen die het wèl vervelend zouden vinden, mogen altijd zelf de handen uit de mouwen steken. :-)

Nog een tip voor nakende verhuizers: ons huis is nog steeds een soortement werf. De dozen en panelen van kasten staan eigenlijk nog een beetje overal. Wat we wèl zo goed als meteen in orde hebben gemaakt zijn de keuken, badkamer en Kapoenie zijn slaapkamer. Die ruimtes heb je eigenlijk direct nodig hè. Nu proberen we onze slaapkamer verder af te werken (kasten in elkaar zetten en kleren uitpakken). In de garage zal je voorlopig nog wel even over de dozen struikelen :-)...



Verhuisd!

En nu zitten we dus een dikke anderhalve week in ons nieuwe huis. De verhuis zelf is nog heel zwaar geworden. Kapoenie en ik zaten dan wel op hotel (een studiootje), toch was het voor mij een héél zwaar weekend. Manlief nam met enkele familieleden en vrienden de verhuis zelf op zich. Ook niet om te lachen natuurlijk. Alles héél nipt rond gekregen eigenlijk. Maar soit, dat ligt nu achter ons.

Alle spullen staan dan wel in ons nieuwe huis, het is verre van in orde. Het lijkt hier voorlopig nog heel erg op een werf. We hebben ons in eerste instantie vooral geconcentreerd op de keuken en op Kapoenie zijn kamer. En op mijn zetelhoekje natuurlijk. CVS blijft spijtig genoeg niet plakken aan het oude huis hè. Dus heeft Manlief er héél snel voor gezorgd dat er hier iets is dat op een salon lijkt en dat ik vanuit mijn luie zetel naar tv kan kijken. Zalig.

Nog enkele tips:
- onze katten gingen tijdens het verhuisweekend ook op hotel. Zo waren we gerust dat ze niet door een openstaande deur zouden ontsnappen.
- eens in ons nieuwe huis hebben we ze eerst met eten, kattenbak en al opgesloten in onze slaapkamer. Onze matras en dons lag er al dus dat geurde lekker naar de baasjes. 2 contente poezen. De dagen erop hebben we ze geleidelijk aan toegang tot de rest van het huis gegeven.
- lang leve het frietkot de laatste weken. Frietjes passen gelukkig wonderwel in mijn dieet.
- mijn stress is helemaal van me afgevallen. Ik zat dus blijkbaar heel erg in met het verhuizen zelf. Onze kampeertoestand nu geeft me minder stress. Dat wil niet zeggen dat ik veel energie heb. De verhuis'klop' is duidelijk aan het komen. Zo veel mogelijk rusten en Kapoenie al eens extra naar de crèche sturen is de boodschap.
- we proberen zo snel mogelijk onze oude gewoontekes terug op te nemen. Dat is niet alleen rustgevend voor Kapoenie maar ook voor ons. Onze vaste tv-programma's kijken bij voorbeeld. Of onze hobby's blijven doen ondanks de werftoestand in huis.

Een verhuis... 't is niet voor te lachen, maar je moet erdoor dus maak je er maar het beste van hè. En nu is het uitkijken naar het goede weer zodat we in onze eigenste tuin kunnen zitten. Nàh! :-)

Dat belooft voor de zomer!

IJs maken zonder ijsmachine, het is een hele uitdaging. Ik had al enkele recepten op het net gevonden én uitgeprobeerd, maar lekker was het ijs toch niet. En er zaten natuurlijk héél veel kristallen in die door een ijsmachine zouden gebroken worden. Maar toen kwam ik via een blog uit op een ijsrecept waarin platte kaas werd gebruikt. Nu was ik toch wel een beetje curieus of dat ijs een beetje een romige structuur zou behouden.
Ik bewerkte het recept (u kent het ondertussen al: lactosevrije producten en suiker vervangen door tagatesse) en probeerde het een tijdje terug eens te maken.

Hier volgt mijn aangepaste versie:

- Smelt 170 gr melkchocolade* au bain marie en laat de pan afkoelen.

- Klop 250 ml volle room op en zet in de koelkast gedurende een kwartier.

- Meng in een kom 170 gr magere platte kaas, 2 eieren** en 15 gr tagatesse tot je een romige structuur bekomt.

- Roer de chocolade om door de slagroom.

- Lepel er vervolgens de zoete plattekaas door tot je een smeuïge massa hebt.

- Stort het mengsel in een plastieken doos en zet minstens 5u in de diepvries.


Opmerkingen:
* ik gebruik melkchocolade van Damhert. Die bevat geen suiker maar wel melk :-S.

** in het originele recept zitten geen eieren maar wel volle platte kaas. Ik heb nog geen lactosevrije volle plattekaas gevonden en loste dat probleem op door er 2 eieren aan toe te voegen.


Het originele recept vond ik hier. Eet smakelijk!

Zelfgemaakt brood

Ik probeerde al enkele keren zelf brood te bakken. Met zéér gematigd resultaat spijtig genoeg: het brood was loodzwaar; geurde (stonk) naar de gist en smaakte naar weinig of niks, behalve de gist dan. En toen kwam ik op het idee... Zou ik de gist niet kunnen vervangen door bakpoeder? Je laat cakes en zo toch ook rijzen door middel van bakpoeder?

En zo zette ik me vanmorgen aan het werk. Ik nam gewoon het recept dat op de zak bloem vermeld stond en verving de hoeveelheid gist door de juiste hoeveelheid bakpoeder. Voegde voor de smaak een héél klein beetje oreganokruiden toe. En voilà, héérlijke pistolets!

Ziehier het recept:

- Neem 200gr Coeli diet bloem (verkrijgbaar in de Aveve, niet goedkoop spijtig genoeg)
- Voeg 162 gr water toe
- Voeg nog een halve eetlepel Fiberhusk en 6 gr bakpoeder toe.

- Meng het geheel. Als het teveel plakt, voeg dan een beetje water toe.
- Maak met natte handen platte bollen die je op de bakplaat met bakpapier legt.
- Bak ongeveer 10 à 15 minuten op 210°

Klaar!

Ik koos voor pistolets omdat ik ze wil invriezen. Dan heb ik elke keer vers brood hè...

Verhuistroubles...

Het is hier al een hele tijd redelijk stilletjes, ik weet het. Dat komt (en dat had u zeker al wel geraden) omdat het ook heel stilletjes is in mijn lijf. Ik ben er zelfs voor naar de dokter geweest vandaag.
Symptomen (altijd dezelfde):
- véél rugpijn
- extreem moe
- stress!! (over 2 weken is dan eindelijk de verhuis gepland en ik kan het gewoon niet aan, zucht)
- lichte paniekaanvallen, angsten of hoe moet ik het noemen (dit is nieuw)

Verdict van de dokter:
- bloed genomen (was alweer een jaar geleden) om te kijken of ik geen tekorten heb. Die zouden eventueel mijn extreme vermoeidheid kunnen verklaren en van daaruit ook onrechtstreeks mijn paniekaanvallen
- zéér lage bloeddruk (9/6). Daar heb ik sinds mijn dieet en gewichtsverlies steeds maar weer last van. Ik ga nu met medicatie proberen om die bloeddruk wat op te krikken. Bij mij uit de lage bloeddruk zich niet zozeer in duizeligheid (hoewel soms wel) maar eerder in zeer slappe benen.
- ik zou eventueel iets kunnen nemen tegen die paniekaanvallen (ik vermoed kalmeermiddelen) maar daar zijn volgens de dokter toch enkele nadelen aan verbonden. Enerzijds geven die bijna altijd extra vermoeidheid (sja) en anderzijds zijn ze verslavend. De huisdokter raadde me aan om voorlopig nog wat te wachten. Als we door de verhuis zijn geraakt, betert mijn mentale toestand misschien wel vanzelf. Als het erger wordt, moest ik zeker teruggaan.

Over enkele dagen weet ik meer van mijn bloedafname...

Wat de verhuis betreft...

Gezien ik het echt niet zo goed verwerk allemaal én gezien ik toch geen zware fysieke arbeid kan verrichten hebben Manlief en ik uiteindelijk besloten dat ik tijdens het Grote Verhuisweekend samen met Kapoenie op hotel zal gaan. Het is niet met mijn volledige goesting hoor. Manlief staat er nu al bijna alleen voor in de voorbereidingen van de verhuis en ik zou dan lekker gaan luieren op hotel? Daar komt mijn aloude schuldgevoel toch tegen in opstand. Maar na dit weekend (een beetje ingestort eigenlijk) moet ik toegeven dat er geen andere oplossing mogelijk is. Ik sta op modus 'overleven' en kan er even niks extra's bijnemen. Mijn goede voornemen om de kasten op voorhand al een beetje 'uit te mesten' heb ik dan ook van bij het begin al moeten opgeven. Op dit moment zorg ik voor mezelf en voor Kapoenie (als hij niet op de crèche is) en dat vraagt al meer dan genoeg van me.

Spijtig maar het is niet anders :-(. Was die winter al maar voorbij hè...